Seksueel misbruik in spirituele groepen

Ik was 15, een puber, en ging me steeds meer verzetten tegen een aantal onopgeloste problemen die speelden in ons gezin. Ik kwam in de hulpverlening terecht, en niet op een goede plek. Mijn resolute afstandelijkheid van een hulpverlener die had geprobeerd om me te groomen zorgde ervoor dat ik in een lastige situatie terecht kwam.

In een vernederende setting werd me een dossier onder de neus geschoven met een beschuldigend verhaal en ik werd weggestuurd. De impact van macht en autoriteit die daar vanaf kwam raakte me diep, omdat ik besefte dat dat het verhaal zou zijn wat mijn ouders en andere hulpverleners zouden geloven.

Maar ik was niet misbruikt. Dat dossier heb ik in stukjes gescheurd. Fuck you! Zo jong en onervaren als ik was begreep mijn rebelse kant heel goed wat er gebeurde en heeft fantastisch gehandeld binnen de mogelijkheden die ik had. 

Ik noem het in dit deel van het verhaal “mijn rebelse kant” en niet ‘ik’.
Ik kende dit deel van mezelf nog niet op een positieve manier. Het overkwam me, en ik schrok er van. Van huis uit had ik geleerd om op mijn tenen te lopen en altijd meegaand en begripvol te zijn. Dit deel van mezelf bracht me thuis in de problemen, als ik me verzette tegen omgangsvormen die ongezond en heel beklemmend waren.

Nu bracht die rebelse kant me weer in de problemen. Ik werd er bang van. Ondanks dat ik zoveel wijsheid, kracht & liefde had gevoeld als ‘die rebelse kant’ in mij naar boven kwam. Ondanks dat ik dondersgoed besefte dat ik mezelf beschermd had. Op sociaal niveau leerde ik dat de volwassenen waarvan ik afhankelijk was negatief reageerden, en dat er straf of afwijzing op volgde. Ik had te weinig levenservaring en mensenkennis om te kunnen zien hoe toxic mijn omgeving was.

Stom hoe dat werkt.
Een doofpot of buitengesloten worden van een groep mensen is zo’n duidelijke bevestiging dat er iets niet klopt in een groep of organisatie. Maar als je alleen komt te staan en als niemand je laat voelen dat je juist gehandeld hebt, dan kan het ingewikkeld zijn om te vertrouwen op je instincten en reacties.

Voor mij als kind was dat een brug te ver. Niemand wist wat er gebeurd was en iedereen om me heen zette me onder druk om ‘normaal te doen’ en me te gedragen. Dat waren de normen waar ik aan moest voldoen om geaccepteerd en verzorgd te worden, en ik legde me daarbij neer, omdat ik afhankelijk was van deze volwassenen. Ik deelde mijn verhaal met niemand en de gezonde, beschermende kracht die ik had gevoeld kreeg geen aandacht, liefde en erkenning. Niemand legde me uit hoe belangrijk dat was. 

De bevestiging kwam jaren later.
Het laatste beetje twijfel aan mijn handelen in die situatie verdween toen de man plotseling voor mijn neus stond op mijn werk. Zijn gedrag was nog net zo vreemd en respectloos. Maar nu was ik geen kind meer; ik begreep precies wat hij deed. Onderdrukte en vervormde herinneringen vielen op hun plek en ik vond een stukje van mezelf terug.

Ik heb mezelf beschermd
Na jaren van herstel, therapie en zelfstudie kan ik ‘mijn rebelse kant’ nu wel ik noemen. Het is een gezond deel van wie ik ben als persoon.